Welkom op mijn blog!!



Het concept 23 dingen is mijn inziens een briljant idee om mensen op een redelijk simpele wijze de technische hulpmiddelen t.b.v gemeenschapsvorming aan te leren. Waar het op neer komt, is de mensen leren om te gaan met middelen waarmee ze op de digitale snelweg met elkaar van gedachten en beelden kunnen wisselen. Dit proces bevordert saamhorigheid, efficientie en motiveert mensen samen op zoek te gaan naar oplossingen of nieuwe werkwijzen.

De cursus zelf is geen magisch middel om een bibliotheek verder op de digitale snelweg te krijgen, maar het is wel de basis voor medewerkers van bibliotheken om op de digitale snelweg met anderen van gedachten, beelden en ervaringen te wisselen. Een vervolg op deze bouwsteen kan een cursus over concrete web 2.0 "bibliotheek" toepassingen zoals vob sitegenerator, gids, aquabrowser, videomodule, aladin, ikwilietsleren enz zijn.

De cursus 23 dingen is voornamelijk een doet-het-zelf cursus. Ik zal in mijn groep de mensen begeleiden en waar nodig helpen, maar het is de bedoeling dat mensen spelenderwijs zelf leren experimenteren. Ik zal voor de 23 dingen wel deze blog gebruiken om de basis elementen op een rij te zetten.

Ding #11 Wikis en bibliotheken

Wiki betekent in het hawaiaans "snel". Wikis zijn applicaties die het mogelijk maken dat meerdere mensen tegelijkertijd aan een document kunnen werken. Het oorspronkelijke doel van de makers van wikipedia is een online encyclopedie wat door het publiek wordt bijgehouden. Daarbij geldt dat een meerderheid bepaald wat "waar" is. Men stelt op de site dat men niet verantwoordelijk is voor de inhoud van wikipedia. Waardoor men eigenlijk toe geeft dat ze niet garant kunnen staan voor de betrouwbaarheid van de informatie van wikipedia. Het is ook mogelijk om een eigen wiki op te zetten. Daarvan wordt door Rob Cours op zijn site een aantal voorbeelden van gegeven. Bibliotheken die met een wiki applicatie gezamenlijk informatie bijhouden. Handig middel wat men in de bibliotheekbranche goed kan inzetten voor bijvoorbeeld internet dossiers voor gemeenschappelijk gebruik.

Ding #10 Social bookmarking en Del.icio.us

Del.icio.us is een online favorieten manager, waarmee je eigen favorieten via het net beschikbaar stelt voor eigen gebruik of voor het publiek en waarmee je door middel van trefwoorden de de site omschrijft. Voordeel hiervan is dat je je eigen favorieten overal beschikbaar hebt en niet meer gebonden zijn aan je pc op werk of thuis.


Ding #9 Mijn visie over het "web" en bibliotheken

Er is al heel veel over web 2.0 en nu zelfs 3.0 geschreven. Web 3.0 zal volgens deskundigen de volgende fase zijn waarin lokale sofware vervangen wordt door webbased applicaties. Ik heb in het verleden een stuk geschreven voor ons bureaublad wat de kern van mijn visie omarmt. Namelijk, willen de bibliotheken blijven bestaan, dan moet men de digitale weg op. Hier volgt een samenkorting van het stuk.



Voordat ik met de toekomst begin eerst een blik terug in de geschiedenis. Bij de Vereniging voor Openbare Bibliotheken in Nederland heb ik zeven jaar met plezier deels als systeembeheerder gewerkt en deels gaf ik technische ondersteuning aan BNL. Daarvoor was ik werkzaam als leerling analist programmeur bij een multinational voor aluminium profielen en constructies. Bij hetzelfde bedrijf werkte ik daarvoor als assistent bedrijfsleider en daarvoor heb ik een aantal jaren in de logistiek bij KPN Telecom en A&P supermarkt distributiecentrum als assistent planner gewerkt. Sinds kort zit ik met beide benen in BNL als "technisch medewerker". Mijn taak is o.a. technische ondersteuning maar ook meedenken over toekomstige digitale projecten, waarover straks meer. Die digitale projecten zijn iets wat mij zeer aan het hart ligt.

Ook in het dagelijks leven heb ik me vaak afgevraagd hoe de wereld over 10, 50 jaar er uit zal zien. Ik kan me herinneren dat ik mezelf vaak de vraag had gesteld waar ik over 5 of 10 jaar zou zijn. Ik moet wel bekennen dat het vroeger meestal momenten waren dat ik in de put zat. Die momenten kon ik dragelijk maken door me af te vragen waar ik over 5 of 10 jaar zou zijn, en vervolgens mij daarop te richten. Ik ben van nature een idealist die zich soms te druk kan maken over de wereldpolitiek. Zaken zoals de natuur, conflicten, de huidige industriële ontwikkelingen en overconsumptie. Zaken die mijns inziens ten koste van het leven in de wereld gaan liggen mij erg aan het hart. Ik voorzie namelijk dat de huidige trend die zich in de gehele wereld afspeelt desastreuze gevolgen voor de aarde en mens kan hebben. We kunnen nu eenmaal niet eindeloos onze aarde van haar grondstoffen leegroven. Zie bijvoorbeeld alleen al het feit dat de huidige samenleving niet zonder olie kan leven. Olie is namelijk niet alleen de motor voor onze voertuigen maar ook van alle grote industrieën, oftewel olie en andere grondstoffen zijn opium voor de mens. Zonder schijnen we geen normaal bestaan te kunnen leiden.

Voor het bemachtigen van deze grondstoffen gaat de mens helaas heel ver, oorlogen die onder het mom van bevrijding van een volk gevoerd worden maar in praktijk volgens mijn mening eerder om olie en macht gaan. Ik ben bang dat we straks de toekomstige generaties, onze kinderen en kleinkinderen, achterlaten in chaos waarin ze moeten vechten om de laatste restanten grondstoffen, water en vruchtbaar land. Ik heb een tijd gehad dat ik niet kon begrijpen dat dit besef niet bij de politiek doordringt en dat men juist averechts de overconsumptie aan het promoten is. Een tijdlang heb ik verbaal in allerlei discussieforums op het net tegen deze trend geschopt en met kamerleden gecorrespondeerd maar op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat het niets uitmaakte. Ik kan me wel druk maken maar daarmee verandert er nog niets. Sterker nog, in sommige gevallen werkte het averechts omdat het te confronterend was en sommigen het als een aanval en bedreiging tegen het consumerende westen ervaren, ook al benadrukte ik dat die trend door de hele wereld gevolgd wordt. Ik heb er voor gekozen om een ander weg in te slaan. Deels door het besef dat het hypocriet is dat ik zelf in het dagelijks leven even hard consumeerde en de trend mede in stand hield en deels vanwege gevolgen voor mijn persoonlijk leven. Het eerste was al bij me doorgedrongen maar ik hield mij zelf het excuus voor dat we het met z’n allen moeten doen alvorens het effect had.

Ik probeer nu via een andere weg toch een kleine bijdrage te leveren. Door o.a. dit soort stukken te schrijven maar belangrijker, ik denk dat we met de huidige technologische ontwikkelingen toch nog onze toekomst kunnen redden. Maar dat betekent mijn inziens in termijn van 50 a 100 jaar het einde van het boek en bibliotheken zoals wij die nu kennen. Boeken zullen volgens mijn toekomstvisie collectors items worden en bibliotheken zullen musea van het boek worden. Ik besef heel goed dat deze gedachte bij de huidige bibliotheekgeneratie haast gelijk aan vloeken staat maar we kunnen er niet aan ontkomen. De huidige generatie wil snel bediend worden, liefst thuis via de computer. Het is nu geen kwestie van “en, of” maar “en, en”. De huidige playstation generatie zal er in de toekomst voor zorgen dat het boek vanzelf van de markt verdwijnt.

De mensen die nu in de bibliotheekwereld hun brood verdienen hoeven niet voor hun baan te vrezen. De komende decennia zal het boek blijven maar door de vergrijzing, ‘verdwijnen’ van de oude generatie zal mijn inziens ook het boek in boekvorm stapsgewijs verdwijnen. Dit heeft mijns inziens ook veel voordelen, efficiëntie m.b.t. de kennissamenleving die we uit noodzaak van de vergrijzing tot stand moeten brengen, regenwouden die minder belast worden door de vraag naar papier en het ritje naar een bibliotheek wat bespaard wordt. Critici zullen zeggen dat er nu meer papier is dan ooit maar die vergeten dat er mede door de technologische ontwikkelingen meer werk verricht kan worden. Nadeel is natuurlijk in de ogen van de huidige bibliotheekgeneratie dat "de bibliotheek” verdwijnt. Die maken helaas dezelfde denkfout als Johannes Trithemius. Johannes schreef in 1492 een boek “De Laude Scriptorium”, waarin hij zich afzette tegen de boekdrukkunst. Hij voorzag dat doordat alle gedrukte kopieën van een boek hetzelfde zijn, collationeren bijna onmogelijk was, het goedkope papier dat voor gedrukte boeken minder houdbaar was en meer slordigheden optraden in de incunabelen dan in de handschriften. Maar zijn hoofdargument was dat introductie van drukmachines het kloosterleven overbodig zal maken. Hij was geen echte tegenstander van de nieuwe technologie, maar zag alleen niet hoe het kon worden geïntegreerd in het kloosterleven. Dat heeft hem, en de kloosters als centra van geleerdheid, uiteindelijk de das omgedaan. Die fout moeten de bibliotheken nu niet maken: ze moeten juist inspelen op de huidige en toekomstige vraag naar digitale diensten en middelen.

In het web 2.0 tijdperk is het voor bibliotheken noodzaak om de mensen op te zoeken maar ook een dankbaar nieuw middel wat de burger dichter bij de bibliotheek kan brengen mits de bibliotheek daar gebruik van maakt. Het web 2.0 tijdperk maakt het ook mogelijk dat vanuit BNL diverse generieke produkten zijn ontwikkeld die het voor bibliotheken mogelijk maakt om met een hand omdraai d.m.v. verschillende middelen zoals het nieuwe Bartcms, content uit de aquabrowser of gids, een website samen te stellen.

Ding #8 online foto's bewerken





In Ding #8 hebben wij de opdracht om met allerlei tools te experimenteren. Op het net zijn veel gratis websites die de mogelijkheid bieden om fotos te bewerken. Neem bijvoorbeeld Turbanizer. Daarmee kun je iemand met een tulband afbeelden.

Zo zijn er veel van deze tools die diverse mogelijkheden bieden. Op de site van Rob cours worden een aantal voorbeelden genoemd.